Avuçlarımdan kaydığını hissedene kadar...

#PARÇA47

Hayırlısı nasıldı bilmiyorum.Hayırlımın hayırsızmış gibi hissettirmesinin mantıklı bir açıklamasının olmasınıda beklemiyorum.Yerine oturmayan taşları tek tek yerinden kaldırmak için hazır olda beklemedeydim.Eksik olan en büyük güven taşının hangi cehennemde olduğunu inanın bilmiyorum.

Yargılamaktan ziyade,sadece düşünerek saatleri kovaladım.

Kendine güveni olmayan bir adamın,yüreğine hayallerine,masumluğuna inanmamı beklemesinler benden.Filizlenmesini beklediğim sevdamın,daha tomurcuklarının açmadan zedelenmesini,normal karşılamasınlar.Buna hakları yoktu, olamazdıda.

Alışagelmiş durumların, sıradanlığını bozamamışlığıma yanarım bu gece.Yanarım çünkü sıradanlıktan uzak bir sevda yakalayabilmek ümidiyle, gözlerindeki gökyüzüne tutunduğum bir ümidim vardı.Taaki avuçlarımdan kaydığını hissedene kadar...