Gökyüzü utanacak,deniz maviliğinden soğuyacaktı.

#PARÇA43

Bu gece diğer gecelerden biraz daha yorgundum.Aldığım kumanyaları tezgahın üstüne atıp çekyata gelişigüzel uzandım.Postallarımdaki çamurlar dışarıdaki insanların beyinlerindeki kirli düşüncelerden daha temizdi ama.Takvimi,mevsimi,saati,unutacak kadar bunamayı düşünüyorum ki keşke bu isteğimi gerçekleştirebilseydim.Niceliklerimden ziyade niteliklerimle gündemimi meşgul etmek istiyorum;yüksek müsademle.

Kalabalık insanların boş dünyalarını tek göz evimle süslediğimin farkında hiçbir zaman olamayacaklar.Sıradanlığın en süslü gecelerini, boyasız duvarlarıma sorabilme ihtimalleri olsaydı,öğrenebilirlerdi.

Bütün kuvvetimi toplayıp tezgaha yöneldim.Şöyle bir durup, "oğlum yine ne çok konuştun be!" deyip; beyaz peyniri,kavun ve 70'lik rakımı masaya yerleştirdim.Şöyle uzaktan bir kolaçan edip sigaramı yaktım.Bu, uyuşmuş kafamı biraz olsun rahatlatmaya yetmişti.Bu gece hislerime eşlik etmek için rakıyı sek içecektim.Benim gibi bir adam yalnızsa o da yalnız olmak zorunda, neticede birbirimize ihtiyacımız vardı.Bütün gece yarılarını beraber sabahlamadık boşuna.Aslan sütü bir geceyi; melek yüzlü bir güzelle bitirmeyi hedeflemeyi bizden başka kimse bilemez,duyamazdı.Duvarlarım hariç.

Sokak lambaları yarin adını sayıklaya sayıklaya sönene kadar,yanmaya devam edene kadar anlatacaktım.Bütün şehir ezbere bilecekti sevdamın rengini.Gökyüzü utanacak,deniz maviliğinden soğuyacaktı, sevdamın gözlerindeki kahverenginin büyüsünü gördüğünde...