Güzel severdik biz.
#Parça10
Yeniden akıp gitmeli aşk.Sonra birden doğmalı.Her gece hayaline sürükleyebilmeli.Bütün günahlardan arınmış ve yeniden dirilmiş gibi hürleştirmeli.Artık saatlerce düşünüyorum ve aklıma onu her getirdiğimde yüzümde o yersiz ifade nedensizce belirliyor. Hiç bakmadığım gözlerini,eskisinden daha fazla özlüyorum.Kirpiklerinin her bir teline dokunmayı şimdi daha çok istiyorum.Hayallere, ümitlere, daha sıkı sarılıyorum.Sonra derin bir nefes alıp, köşedeki fiskosun üstündeki eski radyonun sesini açıyorum ve gecenin karanlığına gömüyorum bedenimi.Yaslanıyorum arkama yağmurun, saclara vuruşuyla ruhumu uyuşturuyorum.
Her güne yeni bir ben yazıp kalemimi onunla yaşatıyorum.Sonra sabaha kadar, kelimeleri teker teker o beyaz kağıda sıralıyorum.Her kelimeye bir gözyaşı katıp sayfalarımı süslüyorum...Kimselere hissettirmeden, hiç bir beklentim olmadan.Hıçkırıklarıma sarılarak.Kimselere anlatmadan.Ben şimdi, gönlümün derdinde, sevdamın peşinde usulca ilerliyorum.
Sahi bir gün ansızın çıkıp çalacak mıydı kapımı? O masumane gözlerini, gözlerime değdirecek miydi?Küçücük ellerimi kocaman yüreğine misafir edebilecek miydi?.Güzel bir resim olurduk biz aslında.Yakışırdık birbirimize.Dolardı ellerini saçıma,yaslardı başımı omzuna.Hissettirirdi sevdasını.Güzel severdik biz.
Yeniden akıp gitmeli aşk.Sonra birden doğmalı.Her gece hayaline sürükleyebilmeli.Bütün günahlardan arınmış ve yeniden dirilmiş gibi hürleştirmeli.Artık saatlerce düşünüyorum ve aklıma onu her getirdiğimde yüzümde o yersiz ifade nedensizce belirliyor. Hiç bakmadığım gözlerini,eskisinden daha fazla özlüyorum.Kirpiklerinin her bir teline dokunmayı şimdi daha çok istiyorum.Hayallere, ümitlere, daha sıkı sarılıyorum.Sonra derin bir nefes alıp, köşedeki fiskosun üstündeki eski radyonun sesini açıyorum ve gecenin karanlığına gömüyorum bedenimi.Yaslanıyorum arkama yağmurun, saclara vuruşuyla ruhumu uyuşturuyorum.
Her güne yeni bir ben yazıp kalemimi onunla yaşatıyorum.Sonra sabaha kadar, kelimeleri teker teker o beyaz kağıda sıralıyorum.Her kelimeye bir gözyaşı katıp sayfalarımı süslüyorum...Kimselere hissettirmeden, hiç bir beklentim olmadan.Hıçkırıklarıma sarılarak.Kimselere anlatmadan.Ben şimdi, gönlümün derdinde, sevdamın peşinde usulca ilerliyorum.
Sahi bir gün ansızın çıkıp çalacak mıydı kapımı? O masumane gözlerini, gözlerime değdirecek miydi?Küçücük ellerimi kocaman yüreğine misafir edebilecek miydi?.Güzel bir resim olurduk biz aslında.Yakışırdık birbirimize.Dolardı ellerini saçıma,yaslardı başımı omzuna.Hissettirirdi sevdasını.Güzel severdik biz.
Yorumlar
Yorum Gönder