Gitmelerin anasını ağlatan senin, dünyasını sattığım bir özlemle iç çektiğimi bil sevgilim

Şarkılarda gökyüzünü aramak zor olmasa gerek.Rakı masasında aranan sevgili gibi bir şey olmalı.

Olmalı...O anlattıkça bardağını süslemeli gülüşü.Gökyüzündeki yıldızların parlaklığı gözlerindeki sevdayı hissetirmeli.

Hissettirmeli...Kışın yorganın altında hissettiğin o yalnız sıcaklığını, ellerin kirpiklerine değdinde nefesini kesmeli.

Oturduğunda her seferinde o masaya artık yeter dünya güzeli deyip saçlarına dolayabilmeli yorgun ellerini.

Bütün özlemlerin müebbettine razı gelebilmeli hatırladığında kokusunu.

Çok mu zor dedim sonra.Mesela seni beklediğim o köşede yine bir gün karşılaşabilme ihtimali çok mu zor.

Sevmeseydim hiç o gülen gözlerini, korkmasaydım gözlerine bakarken kaybolmayı, gider miydin benden sevgilim.

Bütün gitmeleri kıskandıran o satırların, bitmek bilmeyen sigaramın ucunda her gün kendini hatırlatıyor.Bil sevgilim

Bil bendeki seni.Olurda bir gün gönlüne düşersem bil.

Gitmelerin anasını ağlatan senin, dünyasını sattığım bir özlemle iç çektiğimi bil.