#Gülümserken yüzündeki çizgilerin resminden hiçbirinin haberi olmamalı.

#PARÇA63

Şehir karanlığa gömüldüğünde, dik yokuşlarında hızlıca akan yağmur sularında salta baş yürümeyi bilmez öyle herkes.Küçük şehrin kalabalık insanları için kaldırılması gereken son bir rakı şişesi var koltuğumun altında.Sokağın dar ve yürümemi zorlaştıran çakıl taşları, ihtimaller gibi zorlaştırmaya başladı adımlarımı.Postallarımın tabanları delinmişti.Dinmek bilmeyen yağmurun şiddetine fazla bile dayanmıştı.Gecenin bilmem kaçı, çokta önemi yok gerçi bir bekleyende  yoktu perdenin arkasında.

Sevilmemişliklere, aldatılmışlıklara , yalanlara , ihtimallere , keşkelere , bu gece hangisinin sırası ben bilmem.Meze yaptığım hayallerim söz almak için dizilmiş bekliyor karşımda.

Gitmek kolaysa, gelmek ne diye bu kadar zor olur dedim kendi kendime birden bire.Bir yudum daha aldım, ardından sigaramı körükleyip gideceğini bile bile neden geldi dedim.

Yeniden gelip, yeniden gitmek.

Ve anladım masamda duran herkes anladı.

O hiçbir zaman gelmemişti.Gelir gibi yaptı, gelmiş gibi oturttu karşıma gözlerini, gülümsedi, herkese gülümser gibi.Güzel baktı, herkese bakar gibi.

Gülümserken yüzündeki çizgilerin resminden hiçbirinin haberi olmamalı.

Geç kalınmış türkülerin yüreğine dokunması gibi dokunmak istediğim, saçlarına hayallerde kavuşmak, dolamak, umuduyla dedim.

Hayallerimde kahverengisi güzel olan'a.Kalemimdeki sen.

Bugün, yarın , ve sonraki geceler, sadece kalemde güzel olan sen için; Son bir sek.