Ömür geçip gidiyor.Sevdiğim bir türlü gelmiyor.

#PARÇA27

Türkü olduk dillerde.Birbirimize yakındık, bir o kadarda uzak.Birbirinden habersiz özlemlerimiz vardı.Gözlerimiz ayrıydı.Sevdamız boş bir odada duvarları dinliyor...Gözler...gözleri tutsak etmişiz kendi karanlığımıza.Her güne kat kat sevgi gübreliyor,aşk katıyorum.Her anıyla besliyorum sevdamızı.Üzülmüştüm.Üzülmüştü.Demir tellerle örülüydü bizim yollarımız.

Sınır vardı.Kimsenin göremediği bir engel.Sanki kavuşmamız hiç tanımadığımız bedenler tarafından engellenmişti.Engellerimizi papatyalarla süsledik birbirimizden habersiz.Bir gün engelleri aşıp, rüzgarın esintisiyle kokusunun saçlarına sindiği, papatyalarımıza kavuşmak için sabırla bekliyoruz.Aşk,sevda, özlem, birden filizlenemezdi.Biz papatyalarımızın büyümesini sabırla bekledik.Mevsimler geçiyor.Papatyalar solmaya başlıyor.Ömür geçip gidiyor.Sevdiğim bir türlü gelemiyor