Yelkenin özgür unutma.

#PARÇA19

Aynı masalın çocuklarıydık biz.Kendimizden emin olurcasına adımlarımızı attık,inanmak istedik.Tebessümlerimizle okşadık sevgiyi.Ruhunu, saflığımızla,iyi niyetimizle büyülediğimizi umduk.Kirpikleriyle süslenen gözlerine, mühürledik bedenimizi.Her bakışımızda dalgaların karaya vurması gibi yüreğini çırpıştırğını düşündük.Sesinin ritmini kulağımızda defalarda duyurmaya çalıştık.

Bilmiyorduk aynı masalı herkese inandırdığını.Senden öncesini, senden sonrasına yaşattığını.Kelime karnavalıyla herkesi büyülediğini.Oyunun kurallarını farklı öğrenmişiz meğer.Her geçen gün saatin tik takları ilerledikçe yeni bir ben katıyoruz hayata zamana...Oyunu kuralına göre oynamamayı,ezber bozan bir oyuna teşvik ediyoruz bedenimizi.Olması gerektiği gibi yani.Sıradanlaşmak bize göre değil.
Her gününe küçük bir gemi olsan yelkenine yazsan hayallerini.Kimsenin uzanamayacağı sulara atsan yok etmelerine izin vermeden.Biz aynı masalın çocukları, kalemin bizim elimizde olduğunu unutmadan yazsak ezber bozan oyunun kurallarını.Herkesleştirmenin sandıkları kadar kolay olmadığını.Unutturmamalı her gemi ayrı bir deli,rüzgarın şiddetinin her gün aynı olmadığını.Yelkenin özgür unutma.